Σκοτεινή μου Βανέσα, της Kate Elizabeth Russel

ΕΙΧΕ ΑΠΛΩΣ ΤΗΝ ΑΤΥΧΙΑ ΝΑ ΜΕ ΕΡΩΤΕΥΤΕΙ.
ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ ΣΑΝ ΤΕΡΑΣ.
Η Βανέσα Γουάι ήταν δεκαπέντε ετών όταν τα έφτιαξε με τον καθηγητή της των αγγλικών. Τώρα, στα τριάντα δύο της, κι ενώ το κίνημα του #MeToo ξεσκεπάζει το ένα μετά το άλλο τα σεξουαλικά εγκλήματα πανίσχυρων ανδρών, μια άλλη παλιά μαθήτρια του Τζέικομπ Στρέιν τον κατηγορεί για σεξουαλική κακοποίηση. Η Βανέσα ακούει συγκλονισμένη το νέο. Πιστεύει ακόμη πως η δική της σχέση με τον Στρέιν δεν ήταν κακοποίηση, αλλά έρωτας. Είναι σίγουρη γι’ αυτό. Μπορεί τώρα να απορρίψει την πρώτη της αγάπη χωρίς να απορρίψει τον ίδιο τον έφηβο εαυτό της; Να δεχτεί πως ο άντρας που την καθόρισε ήταν κάτι άλλο από αυτό που πίστευε ως τώρα; Και πως ίσως η ίδια δεν ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής του, αλλά ένα από τα πολλά θύματά του;
Ένα προκλητικό, εθιστικό βιβλίο για τη μνήμη και το τραύμα, την έξαψη της εφηβείας και τις λεπτές γραμμές ανάμεσα στη συναίνεση, τη συνενοχή και τη θυματοποίηση. Ένα βιβλίο-δυναμίτης, που δίκαια ειπώθηκε ότι χαρακτηρίζει μια ολόκληρη εποχή

Είχα την τύχη να πιάσω στα χέρια μου αυτό το βιβλίο μέσα από τη λέσχη συνανάγνωσης της @ririsbookstories, #biribiribookclub. Ήταν μία καθ΄ όλα υπέροχη εμπειρία, από την επιλογή του βιβλίου που θα διαβάζαμε, τα σχόλια κατά την διάρκεια της ανάγνωσης και τέλος την ολοκλήρωση της και τον διαμοιρασμό συναισθημάτων.

Μου φάνηκε ένα αρκετά δύσκολο βιβλίο, όχι από άποψη ανάγνωσης και κατανόησης, μα από άποψη περιεχομένου. Η πλοκή και οι γλαφυρές περιγραφές του »κοριτσιού» ενήλικα για την επαφή και τις σχέσεις του με τον καθηγητή, έκαναν το στομάχι μου να σφίγγει και σταματούσα την ανάγνωση κάθε λίγο. Το ξεκινούσα με το ζόρι για να δω τη συνέχεια, μα πάλι με έπιανε ένας κόμπος.

Περιγράφει, δυστυχώς, ένα φαινόμενο καθόλου σπάνιο στις κοινωνίες που ζούμε, της σεξουαλικής παρενόχλησης, που άλλοτε μοιάζει να είναι, άλλοτε πάλι όχι, μέσα από τις περιγραφές τις Βανέσας. Το μέσα μου συγκρούστηκε αρκετές φορές για να αποφασίσει το δεδομένο, καθώς πολλές φορές δικαιολόγησα καταστάσεις, άλλες νευρίασα και τα έβαλα με τους γονείς, τους οποίους ο ρόλος πρέπει να είναι δίπλα στο παιδί και όχι απέναντι. Γενικά, είναι μία συζήτηση που μπορεί να κρατήσει ώρες, σχετικά με το τι αποτελεί σεξουαλική παρενόχληση και τι όχι, τον ρόλο των γονέων και του σχολείου, όταν μία κατάσταση ξεκινά από εκεί ή ακόμα και αν απλά επηρεάζει εκείνο το πλαίσιο, τη συνεργασία των δύο, καθώς και άλλες ενέργειες για να βγει το παιδί-κορίτσι-έφηβη -ενήλικας από αυτό το φαύλο κύκλο, τις ενοχές και το στιγματισμό.

Αυτό το βιβλίο είναι μια μπουνιά στο στομάχι και μία ενεργοποίηση όλων μας για μια από τις πιο επικίνδυνες πτυχές της κοινωνίας.

Με υγεία και αγάπη,

έως το επόμενο αναγνωστικό ταξίδι…