Χίλια Μιλιγκράμ Απουσίας, του Μιχάλη Κατράκη

Ξεκινά η ανάγνωση με απορία. Πολύκαρπος; Σκέφτομαι. Για να δούμε. Κι όμως, αυτός ο καθημερινός άνθρωπος με το ιδιαίτερο όνομα και την σχετικά βαρετή ζωή του, γεμάτη καθημερινότητα και απρόοπτα συμβάντα, αντικατοπτρίζει τον καθένα μας, την καθεμιά από εμάς, που νομίζουμε τη ζωή μας ένα «τίποτα ιδιαίτερο» κάτι «μονότονο γεμάτο πλήξη». Πώς θα ήταν όμως αν κάποιο τρίτο πρόσωπο παρακολουθούσε από μακριά τη ζωή μας; Να κάπως έτσι, σαν του Πολύκαρπου, το κάτι άλλο.

Η αλήθεια είναι πως στην αρχή μου δημιουργήθηκε απορία και περιέργεια, τόσο από τον τίτλο του βιβλίου όσο και από το εξώφυλλο. Τόσο ιδιαίτερα και τα δύο. Ειδικά η φωτογραφία του εξωφύλλου μου κίνησε τόσο το ενδιαφέρον, ώστε ρώτησα για αυτήν και στην μίνι συνέντευξη του συγγραφέα στο Book Tour (για να την δεις δεν έχεις παρά να κλικάρεις την προηγούμενή μου ανάρτηση). Μου προκαλεί τέτοια ηρεμία, γαλήνη και κενό, ένα όμορφο κενό όμως γεμάτο χαρούμενα συναισθήματα από τίποτα.

Με τέτοια συναισθήματα λοιπόν ξεκίνησε η ανάγνωση. Πολλές μικρές ιστορίες του κυρίου Πολύκαρπου, που σε ωθούν να μπεις στη ζωή του και να την παρατηρείς, καθώς παρέρχεται, με τις χαρές και τους πόνους, του διπλανού ανθρώπου, με αργκώ γλώσσα θα έλεγα, ή την καθομιλουμένη αλλιώς, σαν να τον ακούς μπροστά σου. Να ένα πολύ σημαντικό προτέρημα που κάνει τις σελίδες να γυρνούν ακατάπαυστα. Δεν έχει κάποια εξωπραγματική πλοκή, αλλά είναι ο λόγος και οι περιστάσεις που ζούμε όλοι μας, που μας κάνουν αν αφοσιωθούμε στην ζωή του άλλου, στη έμμεσα δική μας ζωή, για να δούμε ποιο θα είναι το τέλος.

Ένα όμορφο, καλογραμμένο μυθιστόρημα, με προβληματισμούς και λύσεις, για την κοινωνία, τον άνθρωπο, τον εαυτό, τη ζωή μας.