Ο γιος της Τζοκόντα, του Αύγουστου Κορτώ

Δεν είμαι γυναίκα. Δεν είμαι μητέρα. Όμως είμαι η μαμά όλων σας. Μη με ρωτάτε γιατί – είναι πολύ μπερδεμένη ιστορία. Εγώ, για να καταλάβετε, έχασα τη μαμά μου όταν ήμουν πολύ μικρός. Και δεν την ξαναείδα ποτέ. Θα μου πείτε, και ποιος βλέπει τους πεθαμένους; Ναι, αλλά εγώ δεν είχα ούτε μια φωτογραφία της. Και κάθε τόσο τη ζητούσα. Μέχρι που διάβασα ένα βιβλίο. Καταραμένα βιβλία, μόνο κακό κάνουν, κάτι ξέρουν τα παιδιά και δεν θέλουν να τα δουν ούτε ζωγραφιστά. Και τώρα; Είμαι, θα μπορούσα να πω, ο πιο διάσημος άνθρωπος στον κόσμο. Κι ωστόσο κανείς δνε ξέρει τ’ όνομά μου. Εσείς, να, που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, αν με δείτε να περνώ στο δρόμο, θα με σταματήσετε σαν να με γνωρίζετε από παλιά. Και θα μου πείτε για τα παιδικά σας χρόνια. Πως οι φίλες σας σας κορόιδευαν επειδή φορούσατε γυαλιά. Για τον πρώτο σας σύζυγο, για τη μεγάλη σας κόρη που σπουδάζει μακριά και δεν τηλεφωνεί παρά μόνο όταν χρειάζεται χρήματα.

Μικρό, γρήγορο, περίεργο. Τρεις λέξεις που τα λένε όλα. Το κατέβασα σε pdf, καθώς το βρήκα δωρεάν μέσα από την ανοικτή βιβλιοθήκη και μου κίνησε την περιέργεια. Τον Κορτώ τον γνωρίζω από τις εκδόσεις των βιβλίων του Ρένα και Κατερίνα, χωρίς όμως να τα έχω διαβάσει. Αφού βρήκα αυτό θεώρησα πως ήταν καιρός να ξεκινήσω να γνωρίζω τον συγγραφέα.

Στην αρχή ομολογώ πως ήμουν αρκετά μπερδεμένη μα και ανυπόμονη για το που πηγαίνει η κατάσταση και το τι έχω να αντιμετωπίσω. Προχωρώντας άρχισε να εξάπτεται το ενδιαφέρον μου για την ζωή του ήρωα και για το αν θα προλάβω να τον γνωρίσω αρκετά, μέσα σε τόσες λίγες σελίδες. Ευτυχώς το κατάφερα, αν και κάπως μπερδεμένη.

Για ώρα δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί τον λατρεύουν οι πάντες και στο πέρασμά του κλαίνε. Ίσως επειδή όλη αυτή την ώρα προσπαθούσα να αντιπαραβάλω τις σκέψεις και τα δεδομένα του, με τη δική μου μάνα, με τη δική μου επαφή μαζί της, όλα αυτά που είναι και δεν είναι για μένα. Και κάπως έτσι έφτασα προς το τέλος της ιστορίας, γεμάτη αγάπη και οργή, μα δεν θα σας πω γιατί, αφού λέγοντάς το φανερώνω βασικά κομμάτια της πλοκής. Θα το χαρακτήριζα ένα έντονο διήγημα, που προκαλεί συνεχώς σκέψεις και συναισθήματα.

Με υγεία και αγάπη,

έως το επόμενο αναγνωστικό ταξίδι…

#staysafe #staycalm #beyourself