Η σκιά του κυβερνήτη, του Άρη Σφακιανάκη

Τέλη του 1827. Η Ελληνική Επανάσταση έχει σχεδόν καταπνιγεί. Η χώρα αγωνίζεται ακόμα για την ανεξαρτησία της. Οι δύο εμφύλιοι, η πτώση του Μεσολογγίου, οι καταστροφές του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο έχουν οδηγήσει τους Έλληνες στην απόγνωση. Σε μια ύστατη προσπάθεια να σωθούν καλούν τον Καποδίστρια να κυβερνήσει την Ελλάδα. Οι Μεγάλες Δυνάμεις συμφωνούν. Οι ελπίδες αναπτερώνονται.

Ο Καποδίστριας φτάνει στη χώρα και ρίχνεται αμέσως στη δουλειά. Στην αρχή γίνεται δεκτός με ανακούφιση και ενθουσιασμό. Ωστόσο δεν αργεί να συναντήσει τα πρώτα εμπόδια. Οι κοτζαμπάσηδες αντιδρούν, οι οπλαρχηγοί δυσανασχετούν, η αντιπολίτευση μηχανορραφεί. Και ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας εγκαταλείπεται σιγά σιγά απ’ όλους. Ή σχεδόν απ’ όλους. Πλάι του στέκει ως το τέλος ο σωματοφύλακάς του.

Μέσα από τη δική του αφήγηση ζούμε τα πιο σημαντικά γεγονότα του τόπου αλλά και τις προσωπικές στιγμές του Καποδίστρια μέχρι τις 27 Σεπτεμβρίου του 1831 που πέφτει νεκρός από τους Μαυρομιχάληδες στην είσοδο μιας εκκλησίας του Ναυπλίου.

Μπορώ να πω με σιγουριά, πως είναι η πρώτη φορά που διαβάζω ένα ιστορικό μυθιστόρημα, σαν να είναι φαντασίας, χωρίς να με κουράσει ούτε λεπτό, χωρίς να περιέχει πολλαπλές, βαρετές παραθέσεις πηγών, ημερομηνιών και λεπτομερειών που, εν τέλει, δεν αποστηθίζει κανένας αναγνώστης, λόγω του όγκου των πληροφοριών. Είχε τόσα ιστορικά στοιχεία, όσα ακριβώς χρειαζόταν και μπορούσε να αποθηκεύσει ο εγκέφαλός μου, η ροή τους ήταν βατή και με συνοχή, χωρίς λεπτό να χαθώ μέσα στα γεγονότα.

Η εξιστόρηση από την πλευρά του Σκοτεινού (όσοι το διαβάσετε θα καταλάβετε τι εννοώ), το κάνει πιο αντικειμενικό ως προς τις καταστάσεις και παράλληλα επιτρέπει στον αναγνώστη να αναπτύξει τα δικά του συναισθήματα, λύπη, χαρά, συμπόνοια, εκνευρισμό, αίσθημα αδικίας ή ακόμα και να θες να μπεις στο βιβλίο για να πας σε έναν ήρωα και να τον !@#@$@%. Κάπως έτσι ένιωσα εγώ με πολλά, τότε, υπαρκτά πρόσωπα, που ως τώρα είχα σε εκτίμηση και θεωρούσα πως έσωσαν την πατρίδα μου μόνο και μόνο επειδή πολέμησαν. Δυστυχώς, όμως, και τότε υπήρχαν συμφέροντα, έχθρες, ως προς το ποιος θα εκμεταλλευτεί τα περισσότερα, χρήματα είτε αξιώματα, που διαβάζοντας και βλέποντας ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι, αναθεωρείς σε πολλά σημεία όσα ήξερες, και παύεις, ίσως, να ελπίζεις. Αυτά ήταν τα δικά μου συναισθήματα καθ΄ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης.

Παρόλο που προσωπικά άργησα να τελειώσω την ανάγνωσή του, γενικά είναι ένα βιβλίο γρήγορο και ευανάγνωστο, τόσο ως προς την πλοκή, όσο και ως προς την γραμματοσειρά και το μέγεθός της. Είναι η πρώτη μου επαφή με τον συγγραφέα και μπορώ να πω πως έχει κάνει καταπληκτική δουλειά.

Με υγεία και αγάπη,

έως το επόμενο αναγνωστικό ταξίδι…