Το Δέμα, του Sebastian Fitzek

Τους τελευταίους μήνες, μετά το απαίσιο εκείνο γεγονός, μένεις κλεισμένη στο σπίτι σου. 
Θέλεις να το αφήσεις πίσω σου. 
Ένα πρωί, ο ταχυδρόμος σού αφήνει ένα δέμα για τον γείτονα που λείπει. 
Δεν έχεις ακούσει ποτέ ξανά το όνομά του. 
Κοιτάζεις από τον φράχτη, και ο κήπος του φαίνεται παρατημένος. Δείχνει σαν να μη ζει κάποιος εκεί καιρό τώρα. 
Κάτι σε σπρώχνει να ανοίξεις το δέμα. (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Είχα την χαρά να παρακολουθήσω την παρουσίαση των βιβλίων του «Η Θεραπεία «και «Το Δέμα «στην Θεσσαλονίκη. Πήγα από περιέργεια χωρίς να έχω διαβάσει κανένα του βιβλίο. Εκεί ήταν που με έπεισε να αγοράσω το Δέμα , αφού τον λάτρεψα από τον τρόπο ομιλίας και επικοινωνίας του με το κοινό . Ξεκίνησα να το διαβάζω το ίδιο βράδυ και μέχρι το πρωί το είχα ολοκληρώσει. Πλήρως αναπάντεχο, κάποιες φορές ανατριχιαστικό, άλλες εκνευριστικό, να θες να βρεις τον ήρωα και να του «ανοίξεις τα μάτια» που λέμε. Καθόλου πυκνογραμμένο και κουραστικό. Γράφει μέχρι εκεί που μπορεί να αντέξει ο αναγνώστης και αυτό είναι πολύ σημαντικό για την απόλαυση ενός βιβλίου. Πολλά πολλά αστεράκια και σίγουρα θα διαβάσω όσα περισσότερα δικά του βιβλία μπορώ.