Η σιωπηλή ασθενής, του Alex Michaelides

Η Αλίσια τα είχε όλα. Ένα όμορφο σπίτι, φήμη ζωγράφου, έναν άντρα διάσημο φωτογράφο, μία κανονική ζωή. Ή μήπως όχι; Ένα βράδυ καθώς γύρισε σπίτι ο άντρας της από μία φωτογράφιση, τον πυροβολεί στο κεφάλι 5 φορές. Από εκείνη τη στιγμή και μετά επικρατεί η σιωπή της. Μεταφέρεται σε μία ψυχιατρική μονάδα, όπου ο Θίο, ένας ιατροδικαστικός ψυχοθεραπευτής έχει ως σκοπό της ζωής του να την κάνει να μιλήσει. Θα τα καταφέρει άραγε, αν ναι, θα θέλει να ακούσει την αλήθεια;

Στην αρχή η πλοκή κυλούσε ομαλά και ήπια, χωρίς πολλές εντάσεις και εντυπωσιασμούς, κάνοντάς με να πιστεύω πως θα είναι αξιόλογο μα όχι και τόσο ιδιαίτερο βιβλίο. Στην πορεία, η αποφασιστική ροή του λόγου σε συνδυασμό με την ενεργοποιημένη πια, ενδιαφέρουσα πλοκή, σε απορροφά να το ξεζουμίσεις την ίδιο κιόλας μέρα. Μπορώ να πω πως δεν με κούρασε καθόλου η ανάγνωση, αντιθέτως οι σελίδες γύριζαν αστραπιαία. Και εκεί που στις τελευταίες 100 σελίδες επαναπαύεσαι νιώθοντας πως τα κατάλαβες όλα, ικανοποιημένη με την νοητική σου οξυδέρκεια και σπιρτάδα, τρέχεις να φτάσεις στο τέλος για να επιβεβαιωθείς. Και εκεί συμβαίνει το συνταρακτικό. Τουλάχιστον έτσι συνέβη σε εμένα. Το μόνο που έχεις να κάνεις για να το μάθεις, είναι να το διαβάσεις γρήγορα, άντε ακόμα;

Καταπληκτικό ψυχολογικό θρίλερ μυστηρίου, που θα μπορούσε να γίνει υπέροχη ταινία. Ξεκούραστο, καταιγιστικό, απρόοπτο.

Με υγεία και αγάπη,

έως το επόμενο αναγνωστικό ταξίδι…

.